ආයිෂා තුමියගේ විවාහය පිලිබඳ විග්‍රහයක් Part 1

දිනමිණ 2011 ක්වූ අගෝස්තු මස 2 වැනි අඟහරුවාදා

අඩු වයසින් පෙළවහට නීති රීති සැකසේ

දැනට පවතින විවාහ ලියා පදිංචි කිරීමේ වයස් සීමාව අඩු කිරීම කෙරෙහි සලකා බලන බව රාජ්‍ය පරිපාලන හා ස්වදේශ කටයුතු ඇමැති ඩබ්ලිව්. ඩී. ජේ. සෙනෙවිරත්න මහතා පවසයි. විවාහයක් ලියාපදිංචි කිරීම සඳහා දැනට පවතින අවම වයස 18 ක් වන අතර එය අවුරුදු 15 දක්වා අඩු කිරීම කෙරෙහි කරුණු සලකා බලන බව ඇමතිවරයා පවසයි. ගම්බද ප්‍රදේශවල අඩු වයසින් ලිංගික සබඳතා පැවැත්වීම හේතුවෙන් ස්ත්‍රී දුෂණ චෝදනාවලට නඩු පැවරෙන තරුණ තරුණියන් ප්‍රමාණය දිනෙන් දින ඉහළ යෑම පිලිබඳ අවධානය යොමුකර මෙලෙස විවාහ වීමේ වයස්  සීමාව සංශෝධනය කිරීම කෙරෙහි කරුණු සලකා බලමින් සිටින බවද ඇමැති වරයා කියයි. අඩු වයසින් ලිංගික සබඳතා පැවැත්වීම සපුරා තහනම් වන අතර එවැන්නක් ඔප්පු වුවහොත් අදාළ පුද්ගලයාට වසර 7 ක සිර දඬුවමක් පැනවීමට නීතියෙන් ප්‍රතිපාදන ඇත. මෙවැනි අවාසනාවන්ත තත්ත්වයක් ඇති නොවීම සඳහා තමා අධිකරණ අමාත්‍යවරයා ව සිටි අවධියේත් මෙම යෝජනාව ගෙනා බව පවසන ඇමතිවරයා විවිධ පාර්ශවවල බලපෑම මත එම යෝජනාව ස්ථීර කර ගැනීමට නොහැකිවූ බවද කීය. එහෙත් වර්තමානයේ බාල වයස්කාර දරුවන් (අවුරුදු 18 ට අඩු) විවාහ කරවීමේ රෙජිස්ට්‍රාර් වරුන්ට විරුද්ධව නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට රජය තීරණය කර ඇත. මේ නිසා වයස අවුරුදු 18 සම්පුර්ණ වනතුරු කිසිදු අයෙකුට විවාහවීමේ ඉඩ ප්‍රස්ථා අහුරා ඇතැයි ද ඒ මහතා කීය.

උඩරට විවාහ හා දික්කසාද නීතිය.

උඩරට නීතිය අදාලවන ස්ත්‍රියක හා පුරුෂයකු අතර සිදුවන විවාහයක් උඩරට විවාහයක් ලෙස ලියාපදිංචි කල හැකිය. මෙම නීතිය බලපවත්වන පළාත් වනුයේ: 1. මධ්‍යම පළාත, 2. උතුරු මැද පළාත, 3. ඌව පළාත, සහ 4. සබරගමුව යන පළාත් සතරයි.  මේ පිළිබඳව දැනට බලපවත් වනුයේ 1952 අංක 44 දරණ උඩරට විවාහ සහ දික්කසාද පනතයි. 1954 අංක 34, 1955 අංක 22, 1975 අංක 41, 1978 අංක 23 යන සංශෝධන පනත් වලින් මුල්පනත කීප වතාවක් සංශෝධනය කර ඇත. උඩරට නීතිය අනුව විවාහවීම සඳහා පිරිමි අයෙකුගේ වයස අවුරුදු 16 ක් ද ගැහැණු කෙනෙකුගේ වයස අවුරුදු 12 ක් ද සම්පුර්ණ වී තිබිය යුතුය. (උපුටා ගැනීම “උඩරට නීතිය, මුස්ලිම් නීතිය, තේසවලම නීතිය හා පුද්ගල නීතිය” – නීතිඥ ආනන්ද එන්. තිලකරත්න)

අද අපට විශේෂයෙන්ම වෙබ් අඩවි මගින් ඉස්ලාමය සමච්චලයට හා විවේචනයට ලක්කිරීමේ දැවැන්ත වැඩ සටහනක් ක්‍රියාත්මක වෙමින් පවතින බව දක්නට ලැබේ. වාසනාවකට මෙන් මෙම වෛර ක්‍රියාවලියේ යෙදී සිටින්නන්ට ඉස්ලාමය පිළිබඳව හෝ බුදු දහම පිළිබඳව හෝ ගැඹුරු දැනුමක් ඇති බව දක්නට නොමැත. ඉස්ලාමයට එරෙහි කිතුනු වන්ගේ වෙබ් අඩවි වලින් කරුණු සොරා ගෙන ගිරවුන් මෙන් සිංහලෙන් ඉදිරිපත් කොට එමගින් ආත්ම තෘප්තියක් ඔවුන් ලබනවා විය හැක. මෙම මානසික විකෘත භාවයෙන් පෙලෙන උදවියගේ රෝගී තත්වය මනෝ චිකිත්සාවේ හඳුන්වන්නේ “Sadism” යනුවෙනුයි. මෙම වචනයට ශබ්දකෝෂ යෙහි යොදා ඇති සිංහල වචනය වන්නේ “පරපීඩාකාමිත්වය” යනුවෙනුයි. ඔවුන්ගේ රෝගයේ ප්‍රධාන ලක්ෂණය වන්නේ අන් අයට පීඩාවක් ඇති කොට ආත්ම තෘප්තියක් ලැබීමයි. ඔවුන් ඉස්ලාමයට එරෙහිව ඉදිරිපත්කරන කරුණු මෙන්ම උපයෝගී කරගන්නා අසභ්‍ය භාෂා විලාසය ද ඔවුන් ගේ රෝගී තත්වය වඩාත් හොඳින් සනාථ කරවන්නකි. මෙම අවාසනාවන්ත හා රෝගී පිරිස පිලිබඳ කවි සංකල්පනාවක් පහතින් ඉදිරිපත් කර ඇත්තෙමු.

ලිඳක්  බොරවේද  බොල්   පිනි      බෑවාට

කන්දක් පාත්වේද  බලුකුක්කෙක් බිරුවාට

සඳේ කැළුම් අඩුවේද වලාවකින්  වැසුනාට

ඇත්ත නැත්ත වේවිද බේගල් ඇද   බෑවාට

ආයිෂා තුමියගේ (දෙවිඳුන්ගේ ආශීර්වාදය එතුමිය කෙරෙහි අත්වේවා) විවාහය පිළිබඳව ඉස්ලාම් විරෝධී වෙබ් අඩවි මගින් දැනට කරගෙන යන්නාවූ ඉතා පහත් ප්‍රචාරය ගැන අප බොහෝ සේ මවිතයටත් කනස්සල්ලටත් පත්ව ඇත්තෙමු. අපගේ බලවත්ම කණගාටුවට හේතුව මෙම ප්‍රචාර ගෙනයන්නේ බුදු දහමේ නාමයෙන් වීම නිසාය. ඉස්ලාමීය විවාහයක් නීත්‍යානුකුල වීමට අවශ්‍යය කරුණු කිහිපයක් පහතින් දක්වා ඇත්තෙමු.

1. මනමාලිය වැඩිවියට පත්වී සිටිය යුතුය

2. මනමාලියගේ පුර්ණ කැමැත්ත කිසිම බලපෑමකින් තොරව තිබිය  යුතුය

3. මනමාලයා විසින් මහර් නම්වූ විවාහ තෑග්ගක් මනමාලියට දිය යුතුය

4. මනමාලියගේ පියා හෝ නීත්‍යානුකුල භාරකරුවෙකු සිටිය යුතුය.

5. විවාහය ප්‍රසිද්ධියේ පැවැත්විය යුතු අතර සාක්ෂි කරුවන් දෙදෙනෙකු සිටිය යුතුය.

මෙහිදී විවාදයට ලක්වී ඇත්තේ ආයිෂා තුමියගේ විවාහය සිදුවන විට ඇගේ වයසයි. මෙම වයස පිළිබඳවද මත කිහිපයක් ඇත්තේය. කෙසේ නමුත් ඉස්ලාමයට පහර ගසන්නන්ගේ ස්ථාවරයේ සිට මෙම කරුණ සාකච්චා කරන්නට කැමැත්තෙමි. අරාබි ගැහැණු දරුවන් වයස 9 හෝ 10 වනවිට වැඩිවියට පත්වීම ස්වභාවික වන අතර එම වයස වනවිට ඔවුන් හොඳින් වැඩුණු කාන්තාවකගේ පෙනුමකින් යුක්ත වන්නේය. මා අවුරුදු විස්සක් මැද පෙරදිග පාසැලක රැකියාව කළ අයෙකු වන නිසා මෙහි සත්‍යතාවය හොඳින් දන්නා අයෙකු වන්නෙමි. (ඉස්ලාමයේ විවේචකයින් පවසන පරිදි) අවුරුදු 9 දී වැඩිවියට පත්වුනාට පසුවයි මෙම විවාහය නිශ්චිත වශයෙන්ම සිදුවී ඇත්තේ. මෙහි ඇති ගැටළුව කුමක්ද කියා අසන්නට කැමැත්තෙමු. මෙම විවාහය පිළිබඳව නබිතුමාගේ (එතුමාට දෙවිඳුන්ගේ ශාන්තිය හා ආශීර්වාදය අත්වේවා) යුගයේ කිසිවෙක්, මුස්ලිම් හෝ ඉස්ලාමයේ හතුරන් විසින් හෝ විරුද්ධ මත ප්‍රකාශ කර ඇත්තේදැයි කරුණාකර සොයා බලන්න. සියලු විවේචන මතුවී ඇත්තේ 20 වැනි හා 21 වැනි සියවසේ ඉස්ලාම් විරෝදීන්ගෙන් පමණි. මේ පිළිබඳව පහතින් ඉදිරිපත් කරන කරුණට කරුණාකර පිළිතුරු සපයන්න.

සිද්ධාර්ථ බෝසතුන් හා යශෝධරා දේවිය අතර විවාහය සිදුවන්නේ ඔවුන් දෙදෙනාටම වයස 16 ක් ව තිබියදීය. දිනමිණ පුවත්පතින් උපුටා දක්වා ඇති ප්‍රවෘතිය අනුව නුතනයේ අවුරුදු 16 දී විවාහ වන්නන්ට ලැබෙන දඬුවම කුමක්ද කියා එහි පැහැදිලිව සඳහන්වී ඇත. කරුණාකර එම ප්‍රවෘතිය නැවත කියවා බලන්න. අවුරුදු 2600 කට පෙර වයස 16 දී විවාහ වීම සාමාන්‍ය දෙයක් වූ හෙයින් බෞද්ධ හෝ බෞද්ධ විරෝදී අයෙකු හෝ මෙම විවාහය විවේචනය කරන්නට ඉදිරිපත්වී නොමැති බවයි අපගේ මතය වන්නේ. අවුරුදු 2600 කට  පෙර සිදුවීමකට 20 වන සියවසේ නීති අදාලකොට කතාකරන්නේ නම් එය සාධාරණ පිළිවෙතක් විය නොහැක. ආයිෂා තුමියගේ විවාහය විවේචනය කරන්නන්ට මෙය තේරුම ගැනීමට නොහැකි වී ඇත්තේ ඇයි? ඔවුන්ගේ තර්කයෙන් කතා කරන්නේ නම් දිනමිණ ප්‍රවෘතියේ දඬුවම සිද්ධාර්ථ බෝසතුන්ට හා යශෝධරා ට කැප දෙයක් ලෙස යමෙක් තර්ක කළහොත් ඔවුන්ගේ පිළිතුර වන්නේ කුමක්ද? එමනිසා වෛරය පදනම් කරගෙන ආගමික නායකයින්ට මඩ ගසන්නට ඉදිරිපත් වන්නේ ඉහත පැහැදිලි කලාක් මෙන් Sadism (“පරපීඩාකාමිත්වය”) නමැති මානසික රෝගයෙන් පෙලෙන්නන් පමණි. එතරම් දුර දිග නොගොස් ඔබගේ මුත්තා, කිත්තා, කිරිකිත්තා විවාහ වනවිට ඔවුන්ගේ මනාලියන්ගේ වයස කුමක්ද කියා කරුණාකර සොයා බලන්න. 20 වැනි හා 21 වැනි සියවසේ ක්‍රියාත්මක උඩරට සිංහල නීතිය අනුව විවාහය සඳහා කාන්තාවකගේ නීත්‍යානුකුල වයස අවුරුදු 12 බව ඉහතින් උපුටා දැක්වූ කොටසේ පැහැදිලිව දක්වා ඇත. ලාංකීය ගැහැණු ළමයෙක් සාමාන්‍ය වශයෙන් වැඩිවියට පැමිණෙන වයස පදනම් කරගෙනයි මෙම වයස අවුරුදු 12 තීරණය කරන්නට ඇත්තේ යැයි කිසිම සැකයක් නොමැත.

එක් ආගමික නායකයෙකුගේ විවාහ ජීවිතය දෙස පදනම් විරහිතව මඩ ගසන්නට සුදානම් වනවිට තමාගේ ආගමික නායකයාගේ විවාහ ජීවිතය පිළිබඳව ආගමික හා ඉතිහාස ග්‍රන්ථයන් ගෙන් කරුණු උපුටා දැක්වීම වැළක්විය හැක්කක් නොවේ.

උපන් විගසත් පස් මසක බිලිඳෙකුව සිටියදීත් අදහා ගත නොහැකි අයුරින් ප්‍රාතිහාර්ය ජනක ක්‍රියාවල යෙදෙමින් තමන් නියත වශයෙන්ම බුද්ධත්වයට පිවිසෙන බව සැමටම අඟවා තිබියදීත් සිද්ධාර්ථ බෝසතාණෝ විවාහ බන්ධනයට පිවිසීම අදහා ගත නොහැකි ඵෙතිහාසික සිදුවීමක් බව දැක්විය යුතුව ඇත. මේ සම්බන්ධව බලන්ගොඩ ආනන්ද මෛත්‍රිය මහානායක හාමුදුරුවන්ගේ “බුද්ධ චරිතය” පොතෙන් පහත සඳහන් කොටස උපුටා දක්වන්නට කැමැත්තෙමු.

“කම් සැපෙහි දොස් අනන්තය. කළහ වෛර ශෝක නානාවිධ දුක් කරදර ඇති වීමට කම් සැපත මුල්වේ. කම් සැප බියකරුය. කෑ කෙනෙහි දිවි නසන විෂ ඵලපත්‍ර බඳුය. ගිනි ජාලාවක්‌ බඳුය. කඩු මුණතක් බඳුය. මට කම් සැපත කෙරෙහි කිසිම ආශාවක් නැත. ස්ත්‍රීන් මැද විසීම මට රිසි නොවේ. වනයකට වී ධ්‍යාන සමාධී සැපයෙන් වසන්නට ඇතොත් මැනව”, මෙසේ සිතා “මගේ අදහස පියාණන්ට දන්වා කිසි සේත් වන වාසයට යන්නට නම් අවසර ගත නොහැක්ක. එබැවින් ඔවුනට කළ නොහැකි දැයක් ලියා දන්වමී’යි සිතුහ” (24 වැනි පිටුව).

සිද්ධාර්ථ බෝසතාණෝ තම ලිපියේ අඩංගු කළ අනාගත බිරිඳගේ ගුණ සමුදාය මිහිපිට ඇති අයෙකුගෙන් සොයාගත නොහැකි ආකාරයේ ලැයිස්තුවකි. මෙයින් බෝසතාණෝ අපේක්ෂා කලේ විවාහයෙන් ඈත්වී සිටීමට මඟකි. නමුත් තම මවගේ සොහොයුරෙකුවූ සුප්‍රබුද්ධ රජුගේ හා තම පියාගේ සොයුරියකවූ පමිතා දේවියගේ දියනියවූ යශෝධරාවෝ සිද්ධාර්ථ බෝසතාණන්ගේ සියළු අපේක්ෂාවන්ට අනුකුලව ඉන්නා බව පැවසීමෙන් මෙම විවාහයට එකඟ වීමට සිද්ධාර්තයන්ට සිදුවූ බව විවිධ බෞද්ධ ලේඛකයින් කරුණු දක්වා ඇත.

විවාහයෙන් ඉවත්වී සිටීමට සිද්ධාර්තයන්ට ලැබුණ ස්වර්ණමය අවස්ථාව බලන්ගොඩ ආනන්ද මෛත්‍රිය මහා නා හිමියෝ විග්‍රහ කරන්නේ පහත සඳහන් අයුරිනි.

“යශෝධරාවන්ගේ පිය රජ ශුද්ධෝදන මහ රජුට පිළිතුරු එවනුයේ ‘ආර්යය, ඔබේ පුත් කුමරු රජගෙහිම සිවුමැලි ව වැඩුණේය. සිප් සතර දන්නෙකුට මිස නොදන්නෙකුට අපේ කන්‍යාවෝ නොදිය යුතුය යන්න අපේ කුල ධර්මයෙකි. ඔබේ පුතා කිසිත් නොදනී. කඩු දුනු ආදිය පිළිබඳව වූ ශිල්ප රජකුමරුවන් විසින් උගත යුතුය. ඒ කිසිත් නොදන්නා ඔබේ පුතුට කෙසේ නම් මා දුව දෙන්නෙම් දැ’යි කියා එවීය.” (27 වැනි පිටුව).

ඉහත පිළිතුරට සිද්ධාර්ථ බෝසතාණෝ නිහඬ වුවා නම් විවාහය ගැටළුවකින් තොරව මඟ හැරී යෑමට හොඳ හැටි ඉඩ තිබුණි. නමුත් සිද්ධාර්ථ කුමාරයාගේ පිලිතුර වූ “ශිල්ප දන්නවුන් රැස් කරවන්න. මම ශිල්ප දක්වන්නෙමි.” (27 වැනි පිටුව) යන්න සැබැවින්ම ඔහුට විවාහය සඳහාවූ කැමැත්ත ප්‍රකාශ කිරීමක් ලෙස ඕනෑම මධ්‍යස්ථ අයෙකු පිළිගනු ඇතැයි විශ්වාස කරන්නෙමු. මෙම මතයට පටහැනි අදහසක් මහාචාර්ය රේරුකානේ චන්දවිමල මහා නාහිමි තම “ධර්ම විනිශ්චය” ග්‍රන්ථයේ දක්වා ඇත.

“භාර්යාවක් සරණ පාවා ගත් කෙනෙකු පැවිදි වුවහොත් භාර්යාව අසරණ වන බැවින් සාමාන්‍ය ලෝක තත්ත්වය අනුව සිතන්නෙකුට මතු පැවිදි වන සිද්ධාර්ථ කුමාරයන් යශෝධරාව සරණ කර ගැනීම වරදක් ලෙස පෙනෙනු ඇත. යශෝධරාව සරණ කර ගැනීම ශුද්ධෝදන රජතුමාගේ යෙදවීමෙන් සිදු වූවාක් මිස සිද්ධාර්ත කුමාරයන් විසින් යොදා ගන්නා ලද්දක නොවේ.” (223 වැනි පිටුව).

යුද්ධ හා මිනිස් ඝාතනයන්ට හේතු සාධක වන සටන් ශිල්ප ඇතුළුව තම හැකියාවන් පෙන්වීමට ස්වේච්ඡාවෙන්ම සිද්ධාර්ථ බෝසතාණන් ඉදිරිපත්වීමෙන් මෙය ශුද්ධෝදන රජුගේ බලපෑමෙන් සිදුවූ විවාහයක් ලෙස උගත් මහා නායක හාමුදුරුවන් පෙන්වීමට දරණ උත්සාහය සාවධ්‍යය එකක් බව ඔබට පෙනෙනු ඇත.

සිද්ධාර්ථ බෝසතාණන්ගේ විවාහය පිළිබඳව “පුජාවලියේ” සඳහන් කරුණු වලින් බිඳක් පහතින් උපුටා දක්වා ඇත්තෙමු.

“තවද සරභඞ්ග ජාතකයෙහි (475 වැනි ජාතකය) බ්‍රහ්මදත්ත රජහට ධනුශිල්ප දැක්වූ පරිද්දෙන්ම; ශර පවුරුය, අක්ෂණ වෙධිය, ශබ්ද වෙධිය, වාල වෙධිය, ශර වෙධිය, ගොඩ විදමනය, දියෙහි විදමනය, ආකාශ විදමනය, දුර විදමනය, ආසන්න විදමනය, යපට විදමනය, තඹපට විදමනය, පිදුරු බිසී විදමනය, වැලි බිසී විදමනය, මී හං විදමනය, උදළු තැටි විදමනය, දිඹුල් පෝරු පියා පෝරු විදමනය, යනාදීවූ නොඑක් ධනුශ්ශිල්ප දක්වා මහත්වූ බල පරාක්‍රම පෑ මුළු ලෝ විශ්මයට පත් කළ දෑය. මේ වික්‍රම දැක සන්තෝෂවූ නෑයෝ තමන් තමන් දු වරුන් සරසා සතලිස් දහසක ශාක්‍ය කුමරියන් අන්තඃපුර කොට පාවා දුන්හ. මෙසේ මාගේ බෝධිසත්ත්වයෝ යශෝධරා දේවීන් ප්‍රධානවු මේ සතලිස් දහසක ස්ත්‍රීන් පිරිවරා මානික්‍ය ශෝභාවෙන් දිලිසෙන්නාවූ කනක ප්‍රාසාද බඳුවූ පිය රජහු කරවා දුන් තුන් ප්‍රසාදයෙහි සුරඟනන් බඳු වරඟනන්ගේ මදහසලැසි බැල්මෙන් පින පිනා මහත්වූ රාජ්‍යශ්‍රී සම්පත් විඳිනා සඳ, ඒ බෝසතාණෝ එක් දවසක උයන් කෙළි කෙළිනා කැමතිව රථාචාර්යයා කැඳවා මඟුල් රථය සරහා ලවයි කී දෑය.” (151-152 පිටු).

විවාහයට අකැමැතිව, එය මඟ හැරීමට උපක්‍රම සොයමින් වනගතව ධ්‍යානලාභීව කටයුතු කිරීමට අපේක්ෂා කළ අයෙකු ලෙස සිද්ධාර්ථ බෝසතානන්ව තම ග්‍රන්ථයේ හඳුන්වා දෙන්නට ආනන්ද මෛත්‍රිය මහා නා හිමියන් කටයුතු කලද සැබැවින්ම බෝසතාණන් යසෝධරාව තම උත්සාහයෙන් දැක්වූ ශිල්ප මගින් විවාහ කර ගැනීමට කටයුතු කර ඇති අතර වාර්තාවක් ලෙස සැලකිය හැකි හතලිස් දහසක අන්තඃපුරයක්ද ඇතිකරගෙන ගත කළ ජීවිතයේ ස්වභාවය පුජාවලියේ සඳහන් කර ඇති ආකාරය කියවන විට ඔබේත් අපගේත් සිත් සතන්හි ඇතිවන හැඟීම් මෙහි විස්තර කර දැක්වීමට අවශ්‍යතාවයක් නොමැති බව විශ්වාස කරන්නෙමු.

සිද්ධාර්ථ බෝධිසත්වයින්ගේ මෙම ක්‍රියාව බුදු දහමේ එක් පිරිමියෙකුට අසීමිත ලෙස ස්ත්‍රීන් සංඛ්‍යාවක් විවාහ කර ගැනීමට ඇති අයිතිය ලෙස ඕනෑම අයෙකුට විග්‍රහ කළ හැක. මෙය බුද්ධත්වයට පෙර වුවක් ලෙස යමෙකුට අසාර්ථක තර්කයක යෙදෙන්නට ඉඩ ඇත. බුද්ධත්වයෙන් සිදුවන්නේ ගිහි ගෙය අත හැර යෑමක් මිස ගිහි ගෙයි විසීම නොවන බව අප සැවොම හොඳින් දන්නා කරුණකි. බුද්ධත්වයෙන් පසු බහු විවාහය තහනම් කරන කිසිම උපදේශයක් හෝ නීතියක් මුළු ත්‍රිපිටකය තුලම නොමැත. බහු විවාහය පිළිබඳව බුද්ධත්වයෙන් පසු නිහඬතාවය රැකීම එය අනුමත කිරීමක් ලෙස අනිවාර්යයෙන්ම පිළිගැනීමට සිදුවන කරුණකි. මේ පිළිබඳව ඇති බුද්ධ කාලීන සිදුවීම් ඉදිරියේදී විමසා බලමු.

සිද්ධාර්ථ බෝධිසත්වයින්ගේ විවාහය පිළිබඳව “ථුපවංශය” ඉදිරිපත් කරණ කරුණු කෙරෙහිද ඔබගේ අවධානය යොමු කරවන්නට කැමැත්තෙමු.

“…….බෝධිසත්වයෝ හී දණ්ඩෙන් විද දක්වන මණ්ඩප මාලිගා කරණ කොට ගෙන දිව්‍යපුරය දක්වන්නාක් වැනි; සරයෙන් කළ හිනිපෙති පංක්ති කරණකොට ගෙන දෙව්ලොවට නැඟෙන්ට මාර්ග දක්වන්නාක් වැනි; හීයෙන් නොයෙක් ධනුශ් ශිල්ප පා මේඝ පටලයෙන් වැසී ගිය දිශා ඇති රාත්‍රියේ ඝනාන්ධකාරයෙහි සතර ගවුවෙකින් ඈත අස්වලෙක්හි බටුපලක් බැඳ එලවා විදින හීතල සොභාවෙන් එකාලොකකොට නැවත විදි හීයකින් අස්වල නොකපා මැදින් පලා හීය බිම සඟවා විද්‍යා ලෝකයෙහි විද්‍යාමාන සියළු ශිල්ප දක්වා සතුටුවූ රජදරුවන් දුන් සතලිස් දහසක රාජ කුමාරිවරුන් හා හැම දෙනාට නායකවු යශෝධරා දේවීන් ඇතුළු වූ එක්ලක්ෂ සයානු දහසක් පුර ස්ත්‍රීන් සහිතව රජ පැමිණ එකුන් තිස් අවුරුද්දක් ගිහිගෙයි වැස….” (36 වැනි පිටුව).

ථුපවංශයේ 40,000 ක අන්තඃපුර රාජ කුමාරිකාවරුන්ට අමතරව සම්පුර්ණ ස්ත්‍රී සංඛ්‍යාව එක්ලක්ෂ අනු හය දහසක් බව දක්වයි. මෙම සීමාවෙන් තොරවූ ස්ත්‍රී සංඛ්‍යාව පිළිබඳව සාකච්ඡාව පසෙක තබා සිද්ධාර්ථ-යසෝධරා විවාහයෙන් පසු තත්වය විග්‍රහ කරණ ඉතා අපුර්ව සිදුවීම් අන්තර්ගත බලන්ගොඩ ආනන්ද මෛත්‍රිය මහා නාහිමියන් ඉදිරිපත් කිරීම් කෙරෙහි අවධානය යොමු කරමු.

“සිද්ධාර්ථ කුමාරයාත් යශෝධරාවත් වසන මාලිගාව සුද්ධෝදන රජුගේ මෙහෙයවීමෙන් නිරතුරු පැවැත්වෙන නෘත්‍ය ගීත ආදියෙන් හැමදාම මගුල් ගෙයක සිරි දැරීය. කෙතරම් සිරි සම්පත් පිරිවැරුනත් සිද්ධාර්ථ කුමාරයන් වහන්සේගේත් යශෝධරා දේවීන් වහන්සේගේත් රජගෙහි ජීවිතය උත්සව භූමියක ඉන්නා තපස්වියකුගේත් තපස්විනියකගේත් ජීවිත බඳු විය. ඔහු ලොව තතු සලකා බලනුවෝ එළැඹ සිටි සිහියෙන් කල් යැවුහ. යම්කිසි දවසෙක ගිහිගෙය හැර යා යුතුය, අනගාරික ජීවිතයක් ගතකලයුතුය, යනු දෙදෙනාගේම අදහස විය. තවුසන් මෙන් දිවි ගත කළ ඔවුනට බොහෝ කලක් යන තුරුත් දරුවෙකු නොලැබිණ. යශෝධරාවන් කුස දරුවෙකු පිළිසිඳ ගන්නේ බෝසතාණන්ට අටවිසි වැනි අවුරුද්දෙදීය. බෝසතාණන් වහන්සේත් යශෝධරාවත් මහත්සේත් බ්‍රහ්මචාරීව වුසුහයිද දරුවෙකු නැතිකමේ පාඩුව කියමින් පිය රජුන් කුඩා මෑණියනුත් කරණ කන්නලව්ව නිසා බෝසතාණන් දැඩි අධිෂ්ඨානයක් කොට සිය සුරතැ ඇඟිල්ලකින් යශෝධරාවන්ගේ නාභිය පිරිමැද්ද හයිද එයින් රහල් කුමරු පිළිසිඳ ගත්ත හයිද සමහර ආචාර්ය වරුන්ගේ මතයයි. හෙළ දිව විසු ලක්මිණි පහනේ සංස්කාරක අභිධර්මික ධර්මරත්න පඬිතුමා මේ මතය දරුවෙකි.” (බුද්ධ චරිතය – 30 වැනි පිටුව – පාද සටහන්ද ඇතුලත්ව).

ඉහත ප්‍රකාශනය හා අනිකුත් කරුණු විසඳුම් නැති ගැටළු රාශියක් මතු කරන්නේය.

1. සිද්ධාර්ථ බෝසතාණන්ගේ හා යශෝධරාවන්ගේ විවාහය සිදුවන්නේ දෙදෙනාටම 16 වැනි විය ලැබූ විටය. නුතනයේ නීති රීති තුලින් මෙම විවාහය දකින අයෙකුට මෙය නීති විරෝධී විවාහයක් ලෙස හුවා දැක්වීමට ඉඩකඩ ඇත. අප මේ මතය නොදැරුවත්, ළමා හා කාන්තා අයිතිවාසිකම් පිළිබඳව නුතනයේ  කතාකරන අයෙකුට මෙය ළමා අපචාරයක් ලෙසත් විග්‍රහ කරන්නට අවස්ථාවක් ඇත. අවුරුදු 16 යනු, තරුණියක නීතියෙන් විවාහවීමට අවශ්‍ය වයසට වඩා බොහෝ අඩු හෙයින් මෙම මතයට එන්නට ඔවුන් උත්සාහ දැරිය හැක. මෙවන් ගැටළු මතුවන්නේ පෙර සංස්කෘතීන්වල ක්‍රියාකාරකම් ගැන නුතන නීති රීති හා මතයන් මත විග්‍රහ ඉදිරිපත් කරන්නට යාමෙනි. මෙය උඩරට විවාහ නීතියට අදාළ කර බලනවිට නම් ගැටළුවක් මතු නොවේ. නමුත් මෙම නීතිය බිහිවන්නේ 20 වන සියවසේ වීම අප අමතක නොකළ යුතු සාධකයකි.

2. ආනන්ද මෛත්‍රිය මහානාහිමියන් සිද්ධාර්ථ-යශෝධරා විවාහය විග්‍රහ කරන්නට යොදා ඇති පදයන්හි ශබ්ද කෝෂ අර්ථයන් පළමුව විමසා බලමු.

අනගාරික: ගිහිගෙයින් නික්ම සිටින; ගෙදරක් නොමැති; ගිහිගෙය හැර දැමු; පැවිදි. (බෞද්ධ ශබ්ද කෝෂය 79 වැනි පිටුව).

for part two click below

http://islaamaya.blogspot.com/2013/04/part-2.html

Posted in: මුහම්මද් තුමා සිංහලෙන්. මුහම්මද් තුමාගේ ඉතිහාසය,මුහම්මද් තුමාගේ ඉතිහාසය