Jihad: Often mistranslated "holy war,"

Let's set the record straight!
Imam Tammam Adi Ph.D of the Islamic Cultural Center, Eugene, Oregon, tackles widespread misconceptions and stereotypes about Muslims and Islam and the sets out the reality.

Allah: Just means God in Arabic, the same God we all worship.

jihad: Often mistranslated "holy war," especially against the West, the more accurate Arabic meaning is "struggle." Jihad is the struggle to control one's lower instincts. Jihad also means to use a fair war to give a nation freedom of religion if all other means fail. Islam's main proclamation is "No compulsion in religion" Koran 2:255. The Afghani Mujahideen (those who do jihad) fought against the atheist Russians to keep their freedom of religion. Unfortunately, chaos ensued.

extremism: "We made you a nation that should take the middle way in all its affairs before all humanity . . ." (2:143) "God does not love the excessive ones." (6:141)

suicide "martyrdom": "Do not kill yourselves." (4:29). Self-killers are condemned to hell. Even killing oneself to end extreme pain is unacceptable. Some radical sects, considered non-Muslim by most, view suicide-killing as legitimate.

martyrdom: A martyr (Arabic shaheed=witness) is somebody who dies as a witness for goodness or a witness against evil. A martyr testifies before God about the evil-doers that killed him/her and about the goodness his/her death creates in society.

terrorism: The punishment for those who wreak havoc is extremely harsh (5:33-34). Terrorism has as little to do with Islam as burning a cross to terrorize a black family has to do with Christianity. Terrorism is often done by haters of Islam, peace and justice to sabotage good Muslims causes such as peace settlements, democracy movements and modernization. No Islamic teaching supports terrorism.

on killing innocent people: "And do not kill the soul that God gave sanctity to except by law." (17:33) The Koran tells us that killing one person is like killing all humanity.

family values: Husbands and wives serve each other. Muslim families cherish traditional family values and close relations with the extended family. Women may work and own businesses, but the husband alone has the duty to provide for the family. Children are expected to take care of their parents when they get old.

treatment of women: Misinformation about this subject has fanned much of the hatred about Muslims. Here is what we are really taught: (1) Paradise is under the "feet" of the mother; (2) a good wife is half a man's religion, (3) men are ordered to "treat them in good ways," (Koran 4:19) and that, in the words of the Prophet Mohammed in his last sermon, (4) "the best of you is the one that is best to his wife."


four wives: Islam was the first religion to limit the number of wives. But the taking of more than one wife was meant to happen only when there was social necessity, such a during war times when there were a large number of widows and orphans. A husband is required to treat each wife with absolute fairness and equality and to have only one wife if he doubts he can be fair. Polygamy is illegal in America and, according to Islam, Muslims are bound by American law.

scarves for women: This is based on a verse in the Koran. "And let them spread their scarves over their shirt openings and not show their natural adornment . . ." (24:31) If Muslim women choose not to cover their head, there is no Islamic law punishing them or coercing them. Styles of dress are cultural and vary according to culture throughout the Islamic world.

female genital mutilation: This is found in some African countries and is a very painful tribal practice passed down to the present day. It is not based on Islamic teaching. Many Muslim women, such as the wife of the late Anwar Sadat, are working hard to eliminate the practice.

Deviations from the Islamic norm are cultural or political biases not based on Islam.

ඉස්ලාමය පිලිබඳ යතාර්ථය සහ සත්‍යය

ලොව වඩාත්ම වැරදි අවබෝධයට ලක්වූ ධර්මය ඉස්ලාම් ධර්මයයි. සමහරු ඉස්ලාමයට ඇති බිය ලොව ඉස්ලාම් භීතිකාවක් ඇති කිරීමට තුඩු දී තිබේ. තවත් සමහරු ඉස්ලාම් ධර්මය ශක්තියක් ලෙස වර්ධනය වූ විට තමන්ගේ පැවැත්මට හානියක් වේ යැයි වැරදි ආකල්පයක් ඇතිකර ඉස්ලාමයට විරුද්ධව බොරු ප්‍රචාර ලොව පුරා පතුරවා ඉස්ලාමයට භයානක ප්‍රතිරූපයක් ගොඩ නැගීමට තැත් කරයි.
කෙසේ කවුරු මොනවා කලත් ඉස්ලාමය දිනෙන් දින ඉතා වේගයෙන් පැතිරෙන ධර්මය බවට පත්ව තිබෙන බව නම් රහසක් නොවේ. ඉස්ලාමිය සංකල්ප හා එහි ප්‍රතිපත්ති වැරදි ආකාරයට නිර්වචනය කිරීමට ඉස්ලාම් භීතිකා ඇති අය ක්‍රියාකළ ද කෙසේ හෝ නිවැරදි ඉස්ලාමය පුද්ගලයන් තුල ජනිතවීම වැළැක්විය නොහැකි බව දිනෙන් දින ඉස්ලාමයට ඇතුළු වන්නන්ගේ සංඛ්‍යා ලේඛන මගින් පැහැදිලිය. විශේෂයෙන් ඉස්ලාමය තුල කාන්තා හිංසනයක් මවා පෑමට විශාල ලෙස මහන්සිවන සියල්ලන්ගේ බලාපොරොත්තු සුන්වන ආකාරයට ඉස්ලාමයට අලුතෙන් ඇතුළු වන්නන්ගෙන් 75% කට වඩා කාන්තාවන් වීම ආශ්චර්යකි.එසේ නම් ඉස්ලාම් යනු කුමක්ද එහි ප්‍රතිපත්ති මොනවාද යන්නපිළිබඳව ඉතා කෙටි අධ්‍යනයක යෙදීම මෙම ලිපියේ අරමුණ වේ.

සම්පුර්ණ ජීවන මාර්ගයක්. සාමාන්‍ය ආගමක් නොවේ.

මුස්ලිම්වරු ලෝක ජනගහනයෙන් බිලියන 1.6 වන අතර එයින් 15%ක් පමණක් අරාබි ජාතිකයන් වේ.
Ø  ඉස්ලාම් යන අරාබි වචනය අවනතවීම සහ සාමය යන අර්ථය ගෙනදේ
Ø  එනම් අල්ලාහ්ට පමණක් අවනත වීම/කීකරුවීම/යටත්වීම.
Ø  අල්ලාහ්ට පමණක් අවනතවීම තුලින් තමන් තුල සාමය ඇතිවිය යුතු වන අතර තමන් භුක්තිවිඳින එම සාමය තම සමාජයටත් පැතිර විය යුතුය.
Ø  එනම් ඉස්ලාම් යනු අල්ලාහ්ට පමණක් සම්පුර්ණයෙන් අවනතවීම තුලින් සාමය අත්කර ගැනීමවේ.

ප්‍රතිපත්තිමය ජීවිතයක් ගත කිරීම

මුස්ලිම්වරයකු ඉස්ලාමයේ ප්‍රතිපත්තිවලට හා සාරධර්මවලට අනුව තම ජීවිතය සකස් කර ගන්නා තුරු නියම මුස්ලිම්වරය්කු නොවේ. ප්‍රතිපත්ති අවශ්‍ය ඇයි?

මිනිසා ප්‍රධාන වශයෙන් ප්‍රශ්න තුනකට පිළිතුරු සොයාගත යුතුය.

1.      මා මෙලොවට කොයි සිට පැමිණියේද?
2.      මෙලොව කුමක් කල යුතුද?
3.      නැවත මා යන්නේ කොහාටද?

මෙම ප්‍රශ්න වලට ඉස්ලාමය ඉතා පැහැදිලිව පිළිතුරු සපයයි.

1.      මා අල්ලාහ්ගේ මැවීමක් වන අතරම අල්ලාහ්ගේ කැමැත්ත පරිදී  මෙලොවට යවනු ලැබුවෙමි.
2.      මා අල්ලාහ්ගේ නියෝජිතයකු වන අතර ඒ නියෝජනත්වය නිසියාකාරව මෙලොව ස්තාපීත කල යුතුය. එබැවින් අල්ලාහ්ට පමණක් අවනත වී සාමයෙන් ක්‍රියා කල යුතුය.
3.      මගේ නියෝජනත්වය පිළිබඳව නැවත මා කැඳවා අල්ලාහ් විසින් විමසනු ලබයි. ඒ සඳහා සම්මානද පිරිනමනු ලබයි.

 අරමුණක් කරා ගමන් කිරීම -Objective of life

මෙලොව හා පරලොව ජයගැනීම මුස්ලිම් වරයකගේ ප්‍රධාන අරමුණ වේ. ඒ නිසා අල්ලාහ් විසින් අපට ලබාදී ඇති ජීවිතය ස්වභාවික ලෙස අල්ලාහ්ගේ සීමාවන්ට අනුකුලව සකස් කර ගත යුතුය. සීමාවන් යනු ස්වභාවයයි. මේ ලොව හා එහි ඇති සියලු වස්තුන් සමග මිත්‍රශීලීව ක්‍රියාකළ යුතුය. ඒවා නියෝජනය කල යුතුය. අල්ලාහ්ගේ මැවීම් වලින් මිනිසා ශ්‍රේෂ්ඨය. ඒ ශ්‍රේෂ්ඨත්වය රැක ගැනීම මිනිස් සම්භවයක් සහිත ජීවත්වීම වේ.

ස්වභාවධර්මයට පටහැනි නොවන ආකාරයට ජීවිතය සකස් කර ගැනීම - නියෝජිතයා

ලොව සියල්ල යම් අල්ලාහ්ගේ සැලැස්මකට අනුවක්‍රියාකරයි. එය ස්වභාවය වේ. ඒ ස්වභාවයට පටහැනිවන ආකාරයට මුස්ලිම්වරයකු ක්‍රියා නොකලයුතුය. ස්වභාවධර්මයට ආදරය කල යුතුය. එය නිකරුනේ දුෂණයට ලක් නොකළ යුතුය.

නබි තුමා වරක් මෙසේ පැවසුහ.
“ඔබ ගසක් සිටුවන අවස්ථාවේ මේ ලෝක විනාශය පැමිණියහොත්, එය නොතකා ගස සිටුවා නිමකරන්න.”

මිනිස් සම්භවයක් සහිතව ජීවත් වීම.

අල්කුරානයේ අල්ලාහ් පහත පරිදී අපට උපදෙස් දෙයි.
“පෙරදිගට හෝ බටහිරට මුහුණ හැරවීම ශීලයක් නොවේ. ශීලය වන්නේ අල්ලාහ්, කියාමත් දවස (ලොව අවසන් දිනය) හා මලායිකාවරු ආගම් හා නබිවරුන් කෙරේ විශ්වාසය පිහිටුවීම, අල්ලාහ් කෙරේ ස්නේහයෙන් ලේ ඥාතීන්, අනාථයින් දිළින්දන්, මගීන් හා යාචකයින් වෙනුවෙන් ස්වකීය වස්තුවෙන් විය පැහැදම් කිරීම, වහලුන් නිදහස් කරවීම, සලාත් හී නිරතව සකාත් ගෙවීමද වේ. තවද ඔව්හු පොරොන්දු වූවිට තම පොරොන්දුව ඉටුකරන,  දුෂ්කරතාවන්හිදීද දිළිඳු බවෙදීද, (සත්‍ය අසත්‍ය අතර) සටනේ දීද ඉවසිලිවන්ත වන්නොවෙති. ඔවුහු සත්‍යවාදීහුය. තවද බැතිමත්වූ අයද ඔවුහුමය.” ( 2: 177)

මෙසේ  ජීවත්වීමේදී එකිනෙකා සමග සම්බන්ධතා ඇතිකළ යුතුය. ඒ සම්බන්ධකම් තුලින් ඇතිවිය හැකි යහපත් දේ වුවද අයහපත් දේ වුවද ඉවසා විඳදරා ගත යුතුය. ඒ සඳහා පුහුනුව ලැබිය හැක්කේ ඊමාන් හෙවත් විශ්වාසය තුල සිටීමෙන් පමණක්ය.

නබි තුමා වරක් මෙසේ පැවසුහ.
මා මේ ලොවට යවනු ලැබුවේ යහ ගතිගුණ සම්පුර්ණ කිරීම සඳහා පමණක්ය” (අහ්මද්)

ඉස්ලාමයට අනුව මිනිසා විනයානුකූලව ධර්මය පිළිපැදිය යුතු අතරම  අල්ලාහ්ට හා හුදී ජනතාවට සෙනෙහෙවන්ත වීමෙහිලා නිරතුරු සැළකිළිමත් විය යුතුය. මෙහිලා අවශ්‍යතා සතරක් ඉදිරිපත් කෙරේ.
  1. අපේ ඊමාන් (විශ්වාසය) භක්තිව අව්‍යාජ විය යුතුය. අවංක විය යුතුය.
  2. සහෝදර ජනතාව වෙනුවෙන් දාන පරිත්‍යාග කළ යුතුය.
  3. සමාජ සංවිධාන යනාදියට ඇප උපකාර කරමින් හොඳ පුරවැසියන් විය යුතුය.
  4. සෑම විටකම සෑම මොහොතකම චිත්ත ස්ථාවරත්වය පවත්වා ගත යුතුය.
ඉස්ලාම් හී මානව හිත සුව පිණිස වූ මූලික අයිතිවාසිකම් රැසක් දැක්වේ. සෑම මොහොතකදීම ඊට ගරු කළ යුතුය. ඒවා පිළිපැදිය යුතුය. යථෝක්ත අයිතිවාසිකම් අත්කර ගැනීම උදෙසා නීත්‍යානුකූල රැකවරණය පමණක් නොව ඵලදායි සදාචාරාත්මක සැලැස්මක්ද ඉස්ලාමය ඉදිරිපත් කරයි. මෙසේ පෞද්ගලික හා පොදු යහපත පිණිස සිදු කරන්නා වූ සියල්ලක්ම සදාචාරාත්මක වශයෙන් යහපත් වේ. අල්ලාහ් කෙරේ දක්වන භක්තියට අතිශය වැදගත්කමක් හිමිකර දෙන ඉස්ලාමය ගතානුගතිකත්වයට වහල්ව සිටීමේ ක්‍රියාවට එරෙහිව අනතුරු හඟවයි.
මේ කරුණු ගොනුකර මුස්ලිම්වරයකු ඉස්ලාම්යතුල ස්තාපීත වීමට අල්ලාහ් විසින් අපට ප්‍රතිපත්ති පැහැදිලි කරදී තිබේ. ජීවිතය යහපත් කර ගැනීමට ප්‍රතිපත්තිමය ජීවිතයක් ගත කිරීමට නම් යම් ක්‍රියාපටිපාටියක් තුල සිට ක්‍රියා කල යුතුය. යම් ඉලක්කයක් කරා ගමන් කිරීමේදී ඒ සඳහා චිත්ත දෛර්යය හා චින්තන ශක්තියක් අවශ්‍යයි. එය ලබා ගත හැක්කේ මෙලොව හා එහි සියලු වස්තුන් මවා පාලනය කර පෝෂණය කරන සර්වඥ අල්ලහ්ගෙන් ලැබුණු මේ ප්‍රතිපත්ති තුලින් පමණයි.

ඉස්ලාම් ආගමික පිළිවෙත් හෙවත් ප්‍රතිපත්ති

ප්‍රථම ප්‍රතිපත්තිය එනම් ඉස්ලාමයට ඇතුලුවීමේ ප්‍රධාන දොරටුව විශ්වාසයේ ශාක්ෂි දැරීම වේ.
  1. දේවත්වයට සුදුස්සා අල්ලාහ් හැර වෙන් කිසිවකු සුදුසු නැත.
  2. මුහම්මද් නබි තුමා අල්ලාහ්ගේ පණිවිඩකරු වේ.
Ø  කවුරු හෝ පුද්ගලයකු අවංකව මෙම වදන පවසන්නේද ඔහු හෝ ඇය මුස්ලිම් ලෙස සැලකේ.
Ø  කවුරු හෝ පුද්ගලයකු මෙම විශ්වාසය සමග මියයන්නේද, ඔහු හෝ ඇය අල්ලාහ්ගේ පව් ක්ෂමාවට පත්‍රවුවිට ස්වර්ගයට ඇතුළුවේ.  

මා සාක්ෂි දරමී, දේවත්වයට සුදුස්සා අල්ලාහ් හැර වෙන කිසිවකු නැත. නැවත සාක්ෂි දරමි මුහම්මද් නබි තුමා අල්ලාහ්ගේ පණිවුඩකරු හා ගැත්තා වේ, යනුවෙන් සාක්ෂි දැරීමේ අර්ථය පහත පරිදී පැහැදිලි කල හැකිය.

  v  අල්ලාහ්ට  පමණක් නැමදීම
  v  අල්ලාහ්ට පමණක් බිය බැතිමත්වීම
  v  අල්ලාහ්ට පමණක් බලාපොරොත්තු තැබීම
  v  අල්ලාහ්ට පමණක් ආයාචානා කිරීම
  v  අල්ලාහ්ට පමණක් සියල්ල ඉදිරිපත් කිරීම

කෙනෙකු ප්‍රතිපත්තිමය ජීවිතයක් ගත කිරීමට ඔහු ඒ ප්‍රතිපත්තිය පිළිබඳව විශ්වාස කල යුතුය. ඔහු ප්‍රතිපත්තිය තුලින් ගමන් කරන දර්ශනය මනාව පැහැදිලිකර ගත යුතුය. ඒ සඳහා ඔහුට මග පෙන්වීමක් අවශ්‍යයි. ඒ මග පෙන්වීම ඊමන්හි එනම් විශ්වාස කල යුතු කරුණු හය තුලින් ලබා ගත හැකිය.
 1. අල්ලාහ් පිලිබඳ විශ්වාසය
 2. මලාහිකාවරුන් පිලිබඳ විශ්වාසය
 3. ආගමික ග්‍රන්ථ පිලිබඳ විශ්වාසය
 4. ධර්ම දුතයන් පිලිබඳ විශ්වාසය
 5. විනිශ්‍ය දිනය පිලිබඳ විශ්වාසය
 6. කලාකද්ර්  - අල්ලාහ්ගේ කැමැත්ත පිලිබඳ විශ්වාසය.
(ඉහත විශ්වාසයේ කරුණු හය විස්තරාත්මකව පැහැදිලිකල යුතුව ඇතත් මෙම ලිපිය කෙටි කිරීම සඳහා කරුණු පමණක් සඳහන් කර ඇත්තෙමු)

දෙවනි ප්‍රතිපත්තිය සලාතය හෙවත් දේව නැමදුම


කවුරු හෝ පුද්ගලයෙක් ඉස්ලාමයට ඇතුළුවූ විගස නැමදුම අනිවාර්යවේ. මෙම නම්දුමෙහි අරමුණ පහත සඳහන් දේ මිනිසාට පුරුදු පුහුණු කිරීම් වේ.
  v  මිනිසා දුශ්ශීල හා පප්ක්රියාවන්ගෙන් ඈත්වීමට
  v  නියමිත පිලිවෙලකට හැඩගැසීමට (Discipline)  (විනයානුකුලවීමට,       කාලානුගතිකත්වය)
අල්ලාහ් දෙවියන් නැමදීමට කිසිම දෙයක් අවශ්‍ය නැත. වියදම් කල යුතු නැත. වෙලාවට අනුව ඕනෑම තැනක නැමදිය හැකිය.

තුන්වන ප්‍රතිපත්තිය සකාතය හෙවත් දුගීබද්ද

සකාතය යනු පවිත්‍රකරණය සහ දියුණුව යන අර්ථය ගෙනදේ. එනම් සකාත් ලබා දෙන්නා ගේ වස්තුව පවිත්‍රවන අතර සකාත ලබාගන්නා ඒ මගින් දියුණුවට පත්වේ. මෙහි ප්‍රධාන අරමුණ වන්නේ නැති බැරි අය ඇති හැකි අය බවට පරිවර්තනය කර සමාජය තුල ආර්ථික සමතුලිත භාවයක් ඇති කිරීමයි. මුස්ලිම් වරයකු තමන්ගේ වස්තුවෙන් යම් කොටසක් වසරක් ගතවූ පසු දුප්පත් ජනතාවට බෙදා දිය යුතුය.

සතරවන ප්‍රතිපත්තිය සවුම් හෙවත් උපවාසය

කිසිම දෙයක් නිකම් ලබාගත නොහැකිය. ඒ සඳහා වෙහෙස මහන්සි වී ක්‍රියා කල යුතුය. ඇසෙත් නැත්නම් පුහුණුවිය යුතුය. එසේ යහපත් දේ පරුදු පුහුණු වීමටත් අල්ලාහ් පිලිබඳ බිය භක්තිය වැඩි කර ගැනීමටත් මුස්ලිම්වරු සෑම මුස්ලිම් වරයකුම වසරකට එක මසක් සම්පුර්ණයෙන්ම මෙම පුහුණු වීමෙහි යෙදිය යුතුය. මෙය රාමදාන් මස උපවාසය ලෙස හැඳින්වේ. ඉරු උදාවේ සිට ඉරු බැසයන කාලය දක්වා, ආහාර පාන හා ලිංගික ක්‍රියාවලින් සම්පුර්ණයෙන්ම වැලකී සිටීම සහ තමන්ගේ පන්චේන්ද්‍රයා සියලුම පාපක්‍රියා වලින් ආරක්ෂා කිරීම උපවාසය ලෙස හැඳින්වේ.
 මෙහි ප්‍රධාන අරමුණ වන්නේ සෞක්‍යය, අධ්‍යාත්මිකය හා ආත්මය පාරිශුද්ධ කිරීම වේ.
අල්ලාහ් අල්කුරානයේ මෙසේ පවසයි.

“විශ්වාසවන්තයිනි, නුඹලාට පෙර සිටි අය කෙරෙහි පවරනු ලබුවාක්මෙන් නුඹලා කෙරෙහිද උපවාසය පවරා ඇත. මෙමගින් නුඹලාට බිය බැතිමත් විය හැකිය.”

පස්වන ප්‍රතිපත්තිය හජ් සඳහා මක්කමට පිටත්වීම/ වන්දනාගමන

පහසුකම් ඇති අය ජීවිතයේ එක්වතාවක් හෝ මෙම හජ් වන්දනා ගමනයෙහි යෙදීම සියලු මුස්ලිම්වරුන් කෙරෙහිම අනිවාර්යවේ. සෑමවසරකම මිලියන 2 කට වඩා වැඩි පිරිසක් එකම ස්ථානයට එක්වී මෙම විශ්ව ධර්මය වන ඉස්ලාමය හෙවත් සාමය ප්‍රාණවත් කරයි. මෙම මක්කාවේ පිහිටි අරෆා නම් ස්ථානයට ලොව සියලුදෙනා එක්වී අල්ලාහ් ඉදිරියේ සියල්ලන්ම එක හා සමාන බව උප්පු කරනු ලබයි. කළු සුදු, උස් පහත්, දුප්පත් පොහොසත්, කුලවත්-අඩු කුලයේ අය, උසස් බුද්ධිමතුන් - සාමාන්‍ය ජනයා, පාලක-පාලිත යනාදී මෙකි නොකී සියල්ලන්ම රෙදි කෑලි දෙකකින් තම විලි වසා එකම ස්ථානයේ කිසිම ලෞකික ආශාවකින් තොරව සර්වඥ සර්ව බලධාරී අල්ලාහ් දෙවියන්ගේ තෘප්තිය පමණක් අපේක්ෂාවෙන් තම දෑත් ඔසවා ප්‍රාර්ථනා කරන දර්ශනය දැකීම භාග්‍යයකි.


මිනිසා මැවීම් අතරින් ශ්‍රේෂ්ඨ වන අතර මෙලොව පාලනය කිරීමේ ශක්තිය ඇත්තාද වේ. මෙලොව ජීවිතය සාර්ථක කර ගැනීමට නම් සියලු අයහපත් කාරයන්ගෙන් වැලකි යහපත කරා ලඟාවිය යුතුය. එසේ යහපත් ජීවිතයක් ගත කිරීමේදී තමන් පමණක් වැරදි වලින් වැලකි සිටීම ප්‍රමාණවත් නොවේ. මුළු මහත් සමාජයම යම් කිසි පිළිගත් නිපුණත්වයෙන් යුත් කෙනකුගේ මගපෙන්වීම යටතේ ක්‍රියාකළ යුතුය. ඒ මග පෙන්වීම මෙලොව හා එහි සියල්ල මවා පෝෂණය කර රකින සර්වඥ, සර්ව බලධාරී අල්ලාහ් දෙවියන් විසින් අපට ලබාදී තිබේ. එය වූ කලී ශුද්ධවූ  අල්කුරානය වන අතර එම අල් කුරානීය ජීවිතය ප්‍රායෝගික වශයෙන් ජීවත්වී අපට මග පෙන්වීම සඳහා අල්ලාහ්ගේ වක්තෘ වරයාණන් වන මුහම්මද් තුමා තෝරා ගන්නා ලදී. එතුමා තම ජීවිතය තුලින් මනුෂ්‍ය ආත්මයක් ලබපු අප කෙසේ ජීවත් විය යුතුද යන්න ඉතා පැහැදිලිව තම ජීවිතය තුලින් මග පෙන්වා දුන්හ.

අප මෙම ලිපිය මගින් ඉස්ලාමය සාමකාමී ධර්මයක් වන අතර එසේ එය පිළිපැදීමට ප්‍රතිපත්තිමය ජීවිතයක් ගත කල යුතුබව පැහැදිලි කර ඇති අතර ඒ ප්‍රතිපත්ති මොනවාද යන්න ඉතා සරලව හඳුන්වා දී ඇත්තෙමු.
නමත් අප ප්‍රථමයෙන් සඳහන් කල පරිදී ඉස්ලාමීය භීතිකාවක් ඇතිකර ගෙන සිටින සමහර අන්තවාදී කොටස් ඉස්ලාමයට හා මුස්ලිම්වරුන්ට මඩ ගැසීම පිළිබඳව අප ඔවුන්ට අනුකාම්පා කල යුතුව ඇත. හේතුව ඔවුන් මඩ  ප්‍රචාර දියත්කරන සෑම වාරයකදීම ඉස්ලාමයම ජයගන්නා අතර ඉස්ලාමය කරා ජනතාව වැල නොකැඩී ඇදෙන බව ඔවුන් නොදන්නා රහසවේ.

මුස්ලිම්වරු වන අප මේ අවස්ථාවේ නොසැලී පහත පරිදී ඥානාන්විතව ක්‍රියා කල යුතුය. අපේ කෝපයට මුල්තැන නොදී බුද්ධියට මුල්තැන දිය යුතුය. එනම්.

ü  ඉස්ලාමය හඳුනාගැනීම - අප ප්‍රථමයෙන් ඉස්ලාමය හඳුනාගත යුතු අතර පසුව අන් අයටද එය හඳුනවා දීමට උත්සහ කල යුතුය.
ü  ඉස්ලාමිය සංකල්පයන් පිලිබඳ මනා අවබෝධයක් ලබා ගත යුතුය.
ü  මුස්ලිම් නොවන අයගේ ප්‍රශ්න වල පිළිතුරු සැපයීමේදී බුද්ධිමත්ව ක්‍රියාකළ යුතු අතර අප ආවේගශීලී නොවිය යුතුය.
ü  ඉස්ලාම් භීතිකාව මුහම්මද් තුමාගෙන්ම ආරම්භ වූ අතර ඒ සඳහා මුලික වුවන් වශයෙන් අබු ජහීල් සඳහන් කල හැකිය. ඔවුන් ඔබව ඉලක්ක කරන්නේ නැත. ඔවුන්ට අවශ්‍ය ඉස්ලාමයේ පණිවුඩය වලක්වා ගැනීමටය.
අල්ලාහ් කුරානයේ මෙසේ සඳහන් කරයි. – “ෆහින්නහු ලා යුකද්දීබුනක වලාකින්නල් ලාලිමීන බිආයාතිල්ලාහි යජ්හලුන්” - ඔවුන් ඔබව පෞද්ගලික ඉලක්ක කරන්නේ නැත. එනමුත් අපරාධ කරන්නෝ අල්ලාහ්ගේ ආයාත් අනපනත් බොරු යයි කියමින් ඒවා ප්‍රතික්ෂේප කරන්නෝ වෙති. ඔවුන් මේ පණිවුඩය ඉලක්ක කර තර්ජනය කරනවා. (6:33)
ü  අබු ජහල් /අබු ළහබ් - බොරුකීම්, අවලාද නැගීම, තර්ජනය කිරීම නබි තුමාගේ ඉතිහාසයේ අප කොතෙකුත් අසා ඇත්තෙමු. නබි තුමා ඔවුන්ට අනුකම්පා කල අතර ඔවුන්ට යහ මග ලැබීමට දුහා ප්‍රාර්ථනා කළහ.        
ü  සමහරු දැනුම ලබාගන්න ප්‍රශ්න කරන අතර තවත් සමහරු අපට විරුද්ධ වීම සඳහාම ප්‍රශ්න අසා අපහාස කරයි. ඔවුන් ප්‍රශ්නයක් සකච්චාකිරීමේදී එයට නිසි පිළිතුරු සපයනු ලැබූ විට වෙනත් ප්‍රශ්නයක් ගෙන එයි.
ü  ඉතා උණුසුම් සාකච්චාවකදී (serious Discussion) අනවශ්‍ය දේ කතා කරයි. විහිළු තහළු කරයි. අපව තරහ ගන්වන සුළු දේ පවසයි. මුස්ලිම්වර්යකු හැටියට වාචිකව අප දෝෂ දර්ශනයට ලක් නොකළ යුතුයි. අනවශ්‍ය කතා නොකලයුතුයි.අසභ්‍ය වචන පාවිච්චි නොකළ යුතුය. අපේ මේ මුවින් පිටවන වචන ඉතා පරිස්සමෙන් පාවිච්චි කල යුතුයි. හේතුව මේ මුවින් අප ආහාර ගන්නා අතරම මේ මුවින්ම අල්ලහ්වද අල්ලහ්ව ප්‍රසංශා කරනනෙමු . සුබ්භානල්ලාහ්/අල්හාම්දු ලිල්ලාහ් උඅනුවෙන් පවසන මුවින් අසැබි වචන පිටවීම වලක්වා ගත යුතුය.
ü  ඇයි ඔවුන් ඉස්ලාමයට පහර දෙන්නේ.  - මතක තබා ගන්න අද ලොව ඉතාම වේගයෙන් පැතිරෙන ධර්මය ඉස්ලාම් වන බැවිනි. ඒ නිසාම ඔවුන් තුල ඇතිවී තිබෙන ඊර්ෂ්‍යාව හා ක්‍රෝධය නිසාය.

ඉහත කරුණු පිළිබඳව අවධානය යොමු කර සාමකාමී පියවර පමණක් ගත යුතු අතර අපගේ අනවශ්‍ය උද්වේගය හෝ ආවේගයට ඉඩදී ඉස්ලාමය හා මුස්ලිම්වරුන් අභියෝගයට ලක් නොකරන මෙන් අල්ලාහ්ගේ නාමයෙන් මුස්ලිම්වූ ඔබ සියලු දෙනාගෙන් ඉල්ලා සිටිමු. 

මුස්ලිම් කාන්තාවන් වසා ගැනීම ඔබට ප්‍රශ්නයක්ද?
























හිජබ් සහ නිකාබ් අද සමහර අගම්භේද ඇති කරන උන්මත්තකයන්ගේ ප්‍රධාන මාතෘකාව වී තිබෙන බව ෆේස් බූක් වැනි සමාජ අඩවිවල නිරතුරුවම දක්නට ලැබේ. එපමණක් නොව සමහර සේනා එනම් තමන්ව නිල නොවන පොලීසිය ලෙස හඳුන්වනු ලබන අන්තවාදී කණ්ඩායම් තමන්ව ප්‍රසිද්ධ කර ගැනීම සඳහා සටන් පාඨයක් ලෙස මෙය යොදාගෙන තිබේ. අප සැමවිටම අවධාරණය කරන ප්‍රධාන තර්කය වන්නේ යමක් ප්‍රකාශ කිරීමට පෙර ඒ පිළිබඳව කරුණුකාරණා සොයා බලා නිවැරදි ස්ථාවරයක සිට නියමාකාරව තමන්ගේ මතය ඉදිරිපත් කලයුතු යන්නය. කිසිම ආගමික දැනුමක් හෝ නොමැතිව තමන්ගේ හඬ උස්කර කතාකල පලියට යමක් නිවැරදි වේ යයි සිතීම අණූන නැත්නම් නුගත්කම ප්‍රදර්ශනය කරන්නකි.

හිජාබය සහ නිකාබය මුස්ලිම් කාන්තාවන්ගේ වස්ත්‍රය වන අතර එය තෝරාගැනීමේදී එම මුස්ලිම් කාන්තාවට පාදකවූ කරුණු කාරණා කුමක්ද යන්න විශ්ලේෂණය කිරීම මෙම ලිපියේ ප්‍රධාන අරමුණවේ. 

“තවද ඔවුන්ගේ බැල්ම පහත හෙලන ලෙසත්, ඔවුන්ගේ රහස් අංගයන් ආරක්ෂා කරන ලෙසත් විශ්වසික පුරුෂයන්ට කියනු එය ඔවුනට වඩාත් පිවිතුරුය. ඔවුන්කරන දෑ නියතවශයෙන්ම අල්ලාහ් මැනවින් දනී”

ඉහත ශුද්ධ වූ කුරානීය පාඨය පුරුෂයින් උදෙසාය. 

පළවැනි බැල්මට පසුව දෙවැනි බැල්මක් නොහෙලන්න, පළමුවැනි බැල්මට සමාව දිය හැකි නමුත් දෙවැන්නට බැරිය. යනුවෙන් මුහම්මද් නබි තුමා පවසන්නේය. මෙයින් පැහැදිලි වන්නේ පිරිමයා ඔහුගේ පෙනුම හිජාබයක් කල යුතු බවය. 

ඉහත සඳහන් වාක්‍යත් සමග ඊළඟට එන වාක්‍ය පහත පරිදී වේ. 

“එසේම ඔවුන්ගේ බැල්ම පහත හෙලන ලෙසත්, ඔවුන්ගේ රහස් අංගයන් ආරක්ෂා කරන ලෙසත්, තමන්ගේ අලංකාරය, එයින් (නිරායාසයෙන්ම) බැහැර දෑ හැර, එළිදරව් නොකරන ලෙසත් විශ්වාසික ස්ත්‍රීන්ට කියනු. තවද ඔවුන් තමන්ගේ මුහුණ වැස්ම තමන්ගේ ළය පෙදෙස මත දැමිය යුතුය”

මෙම වාක්‍ය ස්ත්‍රී පක්ෂය අන්‍ය පිරීමියෙකු ඉදරියේ කෙසේ හැසිරිය යුතුද යන්න පැහැදිලි කරයි. අල්ලාහ්ගේ අණට කීකරුවන අල්ලාහ්ට පමණක් අවනත වන ඉස්ලාමීය කාන්තාවක් අන්‍ය පිරීමීන් ඉදිරියේ හැසිරෙන්නේ සංවරවහා තමන්ගේ විනීතභාවය රැකන ආකාරයටය. 

මානසික විද්‍යාව පරිදී, පිරිමියකුගේ ලිංගික උද්දීපනය ඇතිවීමට බලපාන ප්‍රධාන කාරණය වන්නේ ස්ත්‍රීයක් දැකීමෙන්ය. එසේ නොවන අය නැතුවා නොවේ. නමුත් සමස්තයක් වශයෙන් එසේ වීමේ ප්‍රවනතාවය ඉතා අධිකය. ස්ත්‍රීයකගේ අංග ලක්ෂණ දැකීමෙන් පිරිමියා ලිංගිකව උද්දීපනයවේ. එය නරක දෙයක් වශයෙන් සඳහන් කල නොහැක. හේතුව මානව සංහතියේ විස්තීරනයට හා පැවැත්මට ප්‍රජනය අත්‍යවශ්‍ය අංගයකි. ප්‍රජනය සිදුවන්නේ ඒ සඳහා මානවයා යොමුකිරීමෙන් පමණය.

නමුත් සමාජ සම්මතය සහ යහපත් ජීවන පැවැත්මක් තිබෙන සමාජයක මෙම ලිංගිකත්වය යම් ක්‍රමානුකුල සම්මතයකට අනුව කිරීමේ ඉඩප්‍රස්ථා ලබාදී තිබේ. ඒ අනුව එය විවාහයක් මගින් සිදුවේ. විවාහයකින් එහා සිදුවන ලිංගික ක්‍රියාවලිය අසම්මත වන අතරම නීත්‍යානුකුලද නොවේ. 

ඒ අනුව මානවයාගේ හැගීම් පාලනය කිරීමට නොයෙකුත් ක්‍රියා මාර්ග ඉස්ලාමය විසින් හඳුන්වා දී තිබේ. එය ප්‍රධාන වශයෙන් මිනිස් ස්වභාවයට හා නිදහසට අනුව පුළුල්ව විස්තාරණය වී ඇත. ඒ අනුව ස්ත්‍රීයකගේ වස්ත්‍රය සකසා ගත යුතු ආකාරය හිජාබයට අනුව සිදුවිය යුතුය. මෙය මැවුම්කරුවාට අවනතවන ස්ත්‍රීයකගේ අයිතියකි. තමන්ගේ ශරීරයේ පාලනය එනම් අනුන්ට තමන්ගේ ශරීරයේ විනිවිදභාවයේ පාලනය එම ස්ත්‍රීය සතුය. 

හිජබ් යනු ස්ත්‍රීයකගේ විනීතභාවය රැකෙන සම්පුර්ණ වස්ත්‍රයකි.

විනීතභාවය විශ්වාස වන්ත ස්ත්‍රීයකට තිබිය යුතු අනිවාර්ය අංගයකි. විනීතව හැසිරීම, විනීතව කතා කිරීම සහ විනීතව තම වස්ත්‍රය සකස් කර ගැනීම මුස්ලිම්වූ ස්ත්‍රී පුරුෂ දෙපක්ෂයම පිළිපැදිය යුතු ආගමික වතාවත්වේ.

මුහම්මද් නබි තුමා මෙසේ පැවසුහ, 

විශ්වාසය ශාකා හැටකට වඩා පැතිර පවතින අතර ලැජ්ජාව එහි එක් ශාකාවකි. (බුහාරි)

මෙම හිජාබය වලංගු වන්නේ අන්‍ය පුරුෂයන් ඉදිරියේ පමණක් වන අතර තමන්ගේ නෑදෑ හිතවතුන් ඉදිරියේ සාමාන්‍ය ලෙස තමන්ගේ වස්ත්‍රයක් ප්‍රමාණවත්ය. එය අල කුරානයේ පහත පරිදී සඳහන්ව ඇත

“ තවද තමන්ගේ පුරුෂයින්ට හෝ තමන්ගේ පියවරුන්ට හෝ තමන්ගේ ස්වාමිපුරුෂයින්ගේ පියවරුන්ට හෝ තමන්ගේ පුත්‍රයින්ට හෝ තම ස්වාමි පුරුෂයින්ගේ පුත්‍රයින්ට හෝ තමන්ගේ සොයුරන්ට හෝ තමන්ගේ සොයුරන්ගේ පුත්‍රයින්ට හෝ තමන්ගේ ස්ත්‍රීන්ට හෝ තමන්ගේ දකුණත හිමිකරගත් අයට හෝ පිරිමින්ගෙන් ලිංගික ආශාවන් නැති උපස්ථායිකයින්ට හෝ ස්ත්‍රීන්ගේ රහස් අවයව ගැන දැනුමක් නැත බිලිඳුන්ට හෝ මිස තමන්ගේ අලංකාරය හෙළිදරව් නොකළ යුතුය”

ඉස්ලාමයට අනුව ස්ත්‍රී පුරුෂ දෙපක්ෂයම සමානයි:

• සර්වබලධාරී අල්ලාහ් දෙවියන් ඉදිරිපිට සමානයි.

• නීතිය ඉදිරිපිට සමානයි.

• ක්‍රියා අනුව පලවිපාකද සමානයි.

මේ අනුව හිජාබය වූ කලී හුදෙක් මානව යහපත සඳහාම වන අතර එයින් කිසිම පාර්ශවයකගේ නිදහස උල්ලංඝනය වීමක් සිදු නොවේ. මෙය සියල්ලට වඩා ආගමික සංකේතයක් වන අතර ඇයගේ නාථයා වන සර්ව බලධාරී අල්ලාහ්ට අවනතවීම සහ ඇය හා සත්‍ය මර්ගය වන ඉස්ලාමයට ඇති සම්බන්ධය පිළිඹිබු කරන සලකුණක් ලෙස හිජාබ්යට ප්‍රධාන ස්ථානයක් ලබා දිය හැකිය.

ඉස්ලාමය තුල ස්ත්‍රීන් - පිරිමීන් මෙන්ය.

Ø අධ්‍යාපනය ලබාගැනීමේ අයිතිය.

Ø ව්‍යාපාර කටයුතුවල නියුතුවීමේ අයිතිය.

Ø රැකියා කිරීමේ අයිතිය.

Ø සමාජමය කටයුතුවල නියලීමේ අයිතිය. 

Ø පවුලේ අනන්‍යතාවය රැකගැනීම සඳහා පවුලේ වාසගම තබා ගැනීමේ අයිතිය

Ø දේපලවල අයිතිය තමන් සතු කරගැනීම.




ඉහත සඳහන් සියලුම අයිතිවාසිකම් ගැහැණිය සතුය. ඒ අනුව හිජාබ් සංකල්පය තුල කිසිම පුරුෂාධිපත්‍යයක් අල්ප මාත්‍රයක්වත් නැති අතර අතුරු පලයක් ලෙස හුදෙක් එය පුරුෂයන්ව පාපයෙන් මුදවා ගැනීමක්වේ.

18 Reasons Why Muslims Should Fast in

Ramadan

O ye who believe! Fasting is prescribed to you as it was prescribed to those before you, that ye may (learn) self-restraint. [Quran 2:183]

Ramadan is a month of fasting and prayers for the Muslims. The fast consists of total abstinence from food and drink from dawn to dusk. There is, however, a greater significance to fasts than mere abstinence from eating and drinking. The real objective of fasts is to inculcate in man the spirit of abstinence from sins and of cultivation of virtue. Thus the Qur'an declares that the fasts have been prescribed with a view to developing piety in man, as is clear from the verse quoted at the top of this page.

How are the many facets of piety sought to be cultivated through the fasts?

1. The prime consideration in undertaking fast, as in any act of devotion, is to seek NEARNESS TO GOD and beseech HIS PLEASURE and FORGIVENESS. This itself generates a spirit of piety in man.

2. The willful creation of the stringent conditions of hunger and thirst for one's own self, simply in obedience to the Divine Order, measures the FAITH of man in God and helps to strengthen it by putting it to a severe test.

3. Fasting enhances through creation of artificial non-availability, the value of the bounties of God, which man is apt to take for granted in the midst of plentiful availability, and thus inculcates in man a spirit of GRATITUDE and consequent DEVOTION to GOD. Nothing else can bring home to man the worth of God's bounties than a glass of water and a square meal after a days long fast. This also reminds man that the real joy in enjoying God's bounties lies in MODERATION and RESTRAINT and not in OVER INDULGENCE.

4. Fasting makes us deeply conscious of the pangs of hunger and discomfort suffered by the less fortunate among our brethren, who may have to put up with such stringent conditions all through their lives it thus enkindles in man a spirit of SACRIFICE leading to CHARITY towards his suffering brethren.

5. Fasting affords man an unfailing training in ENDURANCE i.e. a SPIRIT OF. ACCEPTANCE of the inevitable, which could well prepare him to put up with the unchangeable situations in life in the same spirit of RESIGNATION as cultivated during the fasts.

6. Fasting develops COURAGE, FORTITUDE and a FIGHTING SPIRIT IN man to surmount the heavy odds in life with a cool and tranquil mind. It sharpens his, power of CONCENTRATION to overcome obstacles, through a vigorous exercise all through the month, leading to a steeling of his WILL POWER and RESOLVE, which could help him in trying situations in actual life. It is seen that many an undesirable habit which is found hard to leave, is more easily left off during the days of fasting.

7. Fasting teaches man RELIANCE on God and CONFIDENCE in HIM in facing the bitter situations in life with the comforting thought that these too, ordained by Him, could well be surmounted through His assistance alone, even as the rigorous state of fasting for a complete month. For, fasting develops the quality of PATIENCE in man, with the realization that, as the days of fasting, though seeming unending do have a successful and, so are all the bitter situations in life. It therefore infuses a spirit of GOOD CHEER, (driving away BITTERNESS and DESPAIR)in his attitude towards life and in his demeanor towards others.

8. Through quick alternation of the state of plenty and of scarcity, fasting seeks to inculcate in man the right type of attitude in different situations in life of GRATITUDE and THANKSGIVING in plenty and of PATIENCE and FORBEARANCE in difficulty.

9. Fasting is meant to CONQUER ANGER, not to augment it, and to develop SELF CONTROL in man; for the vigorous effort of willfully putting up with a continued state of hunger and thirst can well be extended to conquer other infirmities of human character that lead man into error and sin.

10. Fasting inculcates a spirit of TOLERANCE in man to face unpleasant conditions and situations without making his fellow-being the victim of his wrath on account of his adverse conditions, such as deprivation of his basic needs of life, which constitutes the common cause of dissension among men.

11. Fasting MELLOWS a man and enhances his character, giving jolt to the human instincts of 'PRIDE, HAUGHTINESS, ENVY and AMBITION, for when fasting, a man's energies are too sapped to follow these instincts which are the chief causes of discord and conflict among men.

12. Fasting exposes the weakness of man in the event of his being deprived of but two of the bounties of God those of food and drink; it thus infuses in him a spirit of MEEKNESS and SUBMISSION, generating HUMILITY and PRAYER in an otherwise arrogant man.

13. Fasting breathes the spirit of FORGIVENESS in man towards his subordinates, as he himself seeks God's FORGIVENESS through fasts and prayers.

14. Fasting affords lessons in PUNCTUALITY through man's strict adherence to various time schedules in the observance of fasts and offering of prayers.

15. Fasting can be made to effect ECONOMY in an individual's life, which can be extended to wider spheres.

16. Fasting enforces in man rigid DISCIPLINE mental, spiritual and physical a trait of character which forms an essential ingredient to success in human life.

17. Fasting provides LEISURE, that could he gainfully employed in devotional or intellectual pursuits. The month long duration of fasts creates a proper climate for the SPIRITUAL REFORMATION in man, infusing in him a spirit of enthusiasm and zest to turn over a new leaf an opportunity provided every year.

18. On the physical side, fasting cleanses the human system of the accumulated impurities of uninterrupted eating throughout the year. It prepares the body for toughness and hardihood to face disease or conditions of scarcity. The rigid abstinence that the fast provides, regulates man's HEALTH, sharpens has INTELLECT, gives spurt to his SPIRITUALLY and enhances the qualities of his HEART. With the cleansing of the human body, it paves the way for its easy and effective rebuilding through meals at the end of the day or after the month is over.
  
*****

Source:  Jamiatul Ulama (Council of Muslim Theologians), Johannesburg, South Africa.

 
Design by Wordpress Theme | Bloggerized by Free Blogger Templates | JCPenney Coupons